Weź i dotknij,
dotknij
czy czujesz wgłębienie, czujesz?
nie, nie czuję
dotknij, dotknij,
widzisz –
tu jest inaczej
nie tak jak tam
nie, nie czuję
to pomnik cudzego życia
w moim okaleczonym ciele
znałem je
od do
życie drugiego człowieka
nie wiem dlaczego
odszedł i nie wskrzesisz go
i po co
mi pomnik
obmacuję go
odczuwam go
słyszę jego
nieme oczy
widzę jego
ślady od niemytych podeszw
na swej chropowatej skórze
na swej mrówkowej twarzy
on zabiera cząstki mnie
do przeszłości
chcę uciec
odpiąć te paski szelek
brak sił
biec w głąb
na boso w rajstopach
na kwadratowym metrze
grzęznąc po same gardło
do samego gardła do wymiotów
po same przerażone usta
po samą nitkę kapronu
po sam wijący się czerw
po sam giętki ogon
po pierwszy asfaltowy szew
dotknij, dotknij jeszcze
proszę,
błagam
czujesz?
nie, nie czuję
dziwne,
a ja już od wielu lat czuję
na zewnątrz
i wewnątrz
tylko ja
daj mi rękę, proszę –
babka łaskocze mi nos
może
podotykasz
jeszcze?
(przekład z j. rosyjskiego)
stenogramy wszechwizji 