Młoda poezja ukraińska w Drobiazgach_2

Druga część cyklu tłumaczeń najnowszej poezji ukraińskiej http://magazyn-drobiazgi.pl/mloda-poezja-ukrainska-w-przek…/

Банько Мария (Banko Mary) Марія Банько, Ivan Hnativ Іван Гнатів, Ярослав Головань у другій частині циклу публікацій найновішої української поезії у моєму перекладі, у польскому часопису Drobiazgi (Дрібниці), у якому продовжуються дослідження великого у малому. Супровід-візії від Не Два. Дякую авторам та редакції за співпрацю!

 

Maria Bańko / Марія Банько

„Sąsiadka w przedziale mówi, że jej sąsiadkę użądliła osa, I teraz w tym obrzęku zamieszkał On.” / «Соседка по купе говорит, что ее соседку покусала оса,

И теперь в этом отеке живет Он.»

Iwan Hnatiw / Іван Гнатів

„noc skrada się bezocznie…” / «ніч крадеться безоко…»

Jarosław Gołowań / Ярослав Головань

„Weź i dotknij, dotknij…” / «Вот, потрогай потрогай…»

 

Nowa poezja z Ukrainy w Helikopterze

Nowa poezja z Ukrainy

Олег Богун «Молитва / Ołeh Bohun „Modlitwa”

Ольга Брагина «мои токсичные родственники…» / Olga Bragina „moi toksyczni krewni…”

Сергей Войналович «шея цапли повторяет…» / Siergiej Wojnałowicz „szyja czapli…”

Ярослав Головань «Мой Мартьян» / Jarosław Gołowań „Mój Martian”

Михайло Жаржайло «картинка яку ти пестиш…» / Mychajło Żarżajło „obrazek który pieścisz…”

Ия Кива «соседский мальчик не желая быть замеченным…» Ija Kiwa „chłopiec z sąsiedztwa…”

Александр Кочарян «чтобы спать спокойно…» / Aleksandr Koczarian „by spać spokojnie…”

Мирослав Лаюк «Відлюдник і камінь» / Myrosław Łajuk „Eremita i kamień”

Анна Малігон «Я давно хотіла спитати: як тобі, там, потойбік війни?» / Anna Malihon „dawno chciałam zapytać…”

Евгений Пивень «многолетнее облако…» / Jewgienij Piwień „wieloletnią chmurę…”

Антон Полунин «Кто ты такой…» / Anton Połunin „Kim jesteś…”

Янис Синайко «в кронах зимних деревьев…» / Janis Sinajko „w koronach zimowych drzew…”

Аня Хромова «Важливі Речі» / Ania Chromowa „Ważne rzeczy”

Фридрих Чернышёв «женщины в возрасте от 15 до 45…» / Fridrich Czernyszow „kobiety w wieku od 15 do 45 lat…”

Jarosław Gołowań

 

Weź i dotknij,
dotknij
czy czujesz wgłębienie, czujesz?

nie, nie czuję

dotknij, dotknij,
widzisz –
tu jest inaczej
nie tak jak tam

nie, nie czuję

to pomnik cudzego życia
w moim okaleczonym ciele
znałem je
od do
życie drugiego człowieka
nie wiem dlaczego
odszedł i nie wskrzesisz go
i po co
mi pomnik
obmacuję go
odczuwam go
słyszę jego
nieme oczy
widzę jego
ślady od niemytych podeszw
na swej chropowatej skórze
na swej mrówkowej twarzy
on zabiera cząstki mnie
do przeszłości
chcę uciec
odpiąć te paski szelek
brak sił
biec w głąb
na boso w rajstopach
na kwadratowym metrze
grzęznąc po same gardło
do samego gardła do wymiotów
po same przerażone usta
po samą nitkę kapronu
po sam wijący się czerw
po sam giętki ogon
po pierwszy asfaltowy szew

dotknij, dotknij jeszcze
proszę,
błagam

czujesz?

nie, nie czuję

dziwne,
a ja już od wielu lat czuję
na zewnątrz
i wewnątrz
tylko ja

daj mi rękę, proszę –
babka łaskocze mi nos

może
podotykasz
jeszcze?

(przekład z j. rosyjskiego)