Wiersze poetów nominowanych do nagrody im. Dragomoszczenki* 2020, w moim tłumaczeniu: Łolita Agamałowa /Лолита Агамалова, Maksim Driomow / Максим Дрёмов, Wieronika Sobolenko / Вероника Соболенко), Jekatierina Wachramiejewa / Екатерина Вахрамеева, Anastasija Wiebier / Анастасия Вебер) – поэты, номинированные на премию им. Аркадия Драгомощенко в 2020 году, в моём переводе, в польском литературно-художественном журнале малых форм „Drobiazgi” http://magazyn-drobiazgi.pl/tomasz-pierzchala-wiersze…/:
Łolita Agamałowa „Nieme ciało, na lewą stronę jak zwierz…” / Лолита Агамалова „Немое тело, вывернутое как зверь…”,
Maksim Driomow „slowburn” / Максим Дрёмов „slowburn”,
Wieronika Sobolenko „chce się wierzyć, że to nie ciało się ślizga…” /
Вероника Соболенко „хочется думать, что это не тело скользит…”,
Jekatierina Wachramiejewa „Stronę świata ustalam tak…” / Екатерина Вахрамеева „Сторону света я определяю так…”,
Anastasija Wiebier „po podmiejskim osiedlu…” / Анастасия Вебер „по коттеджному посёлку…”
*Nagroda im. Arkadija Dragomoszczenki przyznawana corocznie od 2014 roku młodym poetom (do 27 roku życia), piszących po rosyjsku. Jej pomysłodawczynią była poetka Galina Rymbu. Głównym celem nagrody jest odkrywanie aktualnych praktyk poetyckich, które w ostry sposób reagują na wyzwanie czasu i przyczyniają się do nowego rozumienia „poetyki”. Fundatorzy nagrody tłumaczą, że „eksperymenty” Dragomoszczenki okazały się ważne, nie tylko dla rozwoju poezji ostatniego ćwierćwiecza XX wieku, ale są kluczowe dla nowych pokoleń poetów. Głęboko refleksyjny, nowatorski typ pisania, stworzony przez niego, zyskał rozdźwięk i ma wiele punktów wspólnych nie tylko w poezji światowej, ale również wśród rosyjskojęzycznych poetów. Powiązanie elementów krytycznych i zmysłowych, które można nazwać „metaforą badawczą”, jest inspiracją (w różnych formach) dla wielu młodych autorów. Priorytetami dla nagrody są te praktyki autorskie, które są naznaczone intensywną refleksją, wpisaną w poetykę. Jednocześnie refleksyjność pisania nie jest utożsamiana z analitycznością (choć jej nie wyklucza). Refleksja poetycka opiera się naszym zdaniem na intensywnym dialogu intelektualnym z kulturą i innymi rodzajami sztuk oraz ciągłym badaniu języka (jego granic) i świata, który nigdy nie jest podawany w gotowych formach, ale zawsze w rozdarciu…https://atd-premia.ru/
stenogramy wszechwizji 