Category Archives: Ludmiła Chersonska / Людмила Херсонская

Ludmiła Chersonska

Posted on by
Odpowiedz

***

Świadkowie opowiadali – na drugi rok wojny
z Doniecka wyszła kolumna psów i kotów.
Szły wzdłuż drogi, wychudzone nieszczęśliwe zwierzęta,
nie oglądając się, nie wybierając pokarmu,
obok spalonej trawy i słonej rzeczki,
obok błękitnego nieba i czarnego słońca.
Mówią, wywiódł ich pies co zwał się Tyson
albo Tajfun – on sam i tak nie pamiętał.
Powiedział im – właściciele nie wrócą,
a pociski wybuchają i wybuchać będą.
Ten stary pies znał cztery ludzkie słowa:
Noga! Siad! Bach! i Głos!
Zanim odeszli, podchodził do dwunożnych,
mówił im: Noga! – a ci się śmiali,
mówił im: Siad! – a ci wstawali,
mówił im: Bach! – dostawał lanie,
mówił im: Głos! – a ci strzelali..
I wtedy pies co zwał się Tyson
albo Tajfun – on sam i tak nie pamiętał,
powiedział pozostałym wynędzniałym zwierzętom,
powiedział im, psom, i powiedział im, kotom:
– Tu dawno zapomniano ludzki język,
tu nikt nie da nam wody i pokarmu.
Tu brzmi tylko jedna komenda –
Ognia! i ją wykonują ludzie.
I zebrali się i poszli jeden za drugim
od wojny, od głodu i od smutku
chaotyczną czworonożną kolumną,
porzuceni przyjaciele człowieka,
co zapomniał słowa dla zwierząt,
co stracił wszystko to, co go kochało..

październik 2016

 
***

– ubierajcie się ciepło, by nie zamarznąć.
a tu w każdej witrynie – słońce,
w oknach – odbicia ostrokątnych fasad,
domy czerwone, żółte, błękitne,
gołębie w kolorze nieba, gołe dzieci w fontannach..
– ubierajcie się ciepło, by nie zamarznąć,
w ojczyźnie im straszniej, tym zimniej.
i oni zakładają skarpety i czapki,
wtulają się w kołnierze, otulają szynelami..
a tutaj za nimi ujadają gołębie w kolorze nieba,
wytykają je palcami gołe dzieci w fontannach,
i domy – czerwone, żółte, błękitne –
przekręcają w odwiertach klucze, zamykają drzwi

 

(przekład z j. rosyjskiego)